Θήκες οργάνωσης γραφείου από συρτάρια

Το ημερολόγιο λέει πως σε λίγο τελειώνει το καλοκαίρι και πιάνει Σεπτέμβρης.
Από τις παραλίες,στα γραφεία,κι οι πιο μικροί στα θρανία...
Ανασύρω λοιπόν,από το φωτογραφικό μου αρχείο,μια ιδέα για οργάνωση εγγράφων που ίσως φανεί χρήσιμη.
Αιτία κι αφορμή της κατασκευής,πολλά μικρά συρτάρια ενός επίπλου που αγνοείται η τύχη του.
Τα περισσότερα σε πολύ καλή κατάσταση,αλλά λόγω του τρόπου αποθήκευσής τους,αρκετά ήταν πιτσικαρισμένα.
Προκειμένου να ισιώσουν όσα "είχαν πάρει κλίση",ψέκασα αμέτρητες φορές με νερό και τοποθετώντας ένα πολύ βαρύ αντικείμενο να τα συγκρατει και να τα πιέζει τα στέγνωνα στον ήλιο (η ζέστη ανοίγει τους πόρους του ξύλου).
Εφόσον κατάφερα το επιθυμητό αποτέλεσμα,ακολούθησε το γυαλοχαρτάρισμα (μη κάνουμε και τζάμπα κόπο...).

Στη συνέχεια,κάσια.

Ακολούθησε το ντεκουπάζ

(ανά τριάδες, ήταν το πιο λειτουργικό λόγω βάρους)

και η χρήση καφέ ακρυλικού ζωγραφικής (αδιάλυτο) για την όψη παλαίωσης

Τελικό στάδιο,πολλά χέρια άχρωμο ματ βερνίκι επίπλων

Μεταλλικές λάμες στο πλάϊ (προσοχή στο μέτρημα και την κλίση που θα έχουν!με λάθος τοποθέτηση,η αρχειοθήκη θα ανοίγει ανάποδα!)

Θήκες αρχειοθέτησης εγγράφων,με ιστορία αλλά και μέλλον!

Άγνωστα και τα δυο...

 

 

Καλημέρα από το σήμερα που ανέσυρε το χθες



Της νύχτας τα καμώματα

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια

 

 

(εάν υπάρξει η διάθεση σχολιασμού,δείξτε επιείκεια στις φώτο,μέχρι να μάθω το τούμπανοκινητό μου.Με γεια μου,βρε! Όσο για τον δαχτυλοπνίκτη,μπορείτε ελεύθερα να είστε αμέιλικτες!)

Καλά μας ξημερώματα.

Live-a-Luly (2)

Μεσ' το κατακαλόκαιρο,μια "τρέλα" (Live-A-Luly) του Αυγούστου,λαγοκοιμάται πάνω στα νήματα που υφαίνει η ζωή.

Upon an Abby Hook's project

 



"Λες και τρώμε το χειμώνα παγωτό. Λες και πέφτουμε σε τοίχους μ’ εκατό...."

"Λες και στρώσαμε τον Αύγουστο χαλί
  λες και βγήκε τ’ ασανσέρ σ’ ένα κελί
  που ένας το βλέπε το φως γι’ ανατολή
  κι άλλος για δύση...

 Λες και μέσα μας τ’ αντίθετα τραβάν
  να ψηφίσουνε στο ίδιο παραβάν
  σαν αιώνιο Ιησούν ή Βαραβάν
  του ανθρώπου η φύση."

 

 

υγ Ο πρώτος τίτλος αυτού του Blog (για μόλις 3 ημέρες) ήταν "Ανθρώπων Έργα"...

Πήλινο το φεγγαράκι,μακρινή η ακρογιαλιά...



 

Μ' αν με πίστευες λιγάκι
θα 'μασταν τώρα αγκαλιά...

Ποιητική και καλλιτεχνική αδεία
ο τίτλος και το (δύστυχο) δίστιχο...
Οι λάτρεις του αυθεντικού,ανατρέχουν στην πηγή
"αφιερωμένο σε όσους ονειρεύονται κι ελπίζουν..."

 

Καλή Κυριακή





Σάρκινη φωτιά,γυμνή σκιά

Ίσως να ήτανε το φως της κάμαρας το κλεφτό,

ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,

κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...

Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,

που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....

Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,

το μόνο που θυμάμαι πια,

είναι τα μακριά σου δάχτυλα

 το μόνο που θυμάμαι...

Άι,της αγάπης ΜΑΧΑΙΡΙΑ...



Πράσσειν άλογα ή Πράσινα άλογα?

Σαν εισαγωγή της σημερινής ανάρτησης,παραθέτω απόσπασμα από το ηλεκτρονικό λεξικό της κοινής νεοελληνικής :

λόγος ο [lóγos] Ο18 πληθ. και λόγια κυρίως στις σημ. I3, 6, 7 : I1. η δυνατότητα, η ικανότητα του ανθρώπου να μιλάει και να διατυπώνει τη σκέψη του· ομιλία: Ενδιάθετος* / έναρθρος* ~. Ο ~ διακρίνει τον άνθρωπο από τα ζώα. Ο ~ συντέλεσε στην εξέλιξη του ανθρώπου. 2. σύστημα έκφρασης και επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων· γλώσσα: Προφορικός / γραπτός ~. Tα μέρη του λόγου. Ευθύς / πλάγιος ~. Ο ομιλητής έχει ευχέρεια λόγου / το χάρισμα του λόγου. 3. καθετί που λέει κάποιος, λέξη, φράση, κουβέντα: Θέλω να σου πω δυο λόγια. Πες το με δικά σου λόγια. Δε βρίσκω / δεν έχω λόγια να σ΄ ευχαριστήσω. Δεν ακούς καλό λόγο απ΄ αυτόν. Aντάλλαξαν βαριά / πικρά λόγια. Tα τελευταία του λόγια πριν πεθάνει. Προσπάθησα να μεταφέρω ακριβώς τα λόγια του. Λέω / ακούω καλά / κακά λόγια για κπ. (έκφρ.) (λέω) μεγάλα* / κούφια* / παχιά* λόγια. έρχομαι* στα λόγια κάποιου. που λέει* ο ~ ή ο ~ το λέει*. λίγα λόγια και καλά, η συντομία είναι αρετή. άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε, ας αλλάξουμε συζήτηση. μ΄ ένα λόγο / με δυο λόγια, συνοπτικά. μ΄ άλλα λόγια, με διαφορετικό τρόπο έκφρασης, δηλαδή. χάνω τα λόγια μου μαζί σου, συζητώ μάταια, χωρίς αποτέλεσμα. χάνω* τα λόγια μου. ένας ~ είναι (αυτός), εύκολο να το πεις, δύσκολο να γίνει. μεγάλος ~: α. με σημαντικό, ουσιαστικό περιεχόμενο. β. καυχησιολογία, κομπορρημοσύνη κενή περιεχομένου. λόγου χάρη / χάριν (λ.χ.), για παράδειγμα. έχω / λέω τον τελευταίο* λόγο. παίρνω* από κπ. λόγια. παίρνω το λόγο μου πίσω, αθετώ την υπόσχεσή μου. || (ως προειδοποίηση, απειλή) λίγα τα λόγια σου! ΦΡ λόγια του αέρα* / της καραβάνας*. κάποιος τρώει* τα λόγια του. μασάω* τα λόγια μου. βάζω κπ. στα λόγια, τον ερεθίζω, τον διεγείρω, τον παρακινώ. παίζω* με τα λόγια. τέτοια* ώρα, τέτοια λόγια. ΠAΡ Ο ~ σου με χόρτα σε* και το ψωμί σου φα το. Mεγάλη μπουκιά* φάε, μεγάλο λόγο μην πεις. || παροιμία, γνωμικό, απόφθεγμα: Ένας παλιός / σοφός ~ λέει… || σε αντίθεση προς την πράξη, προς τα έργα: Όχι μόνο λόγια, θέλω και έργα / πράξεις. Mόνο / όλο λόγια είσαι. Kάνει το παλικάρι μόνο στα λόγια. ΦΡ μένω στα λόγια, δεν καταφέρνω να υλοποιήσω κτ. ΠAΡ ΦΡ τα πολλά (τα) λόγια είναι φτώχεια, η δράση φέρνει αποτέλεσμα. 4. επεξεργασμένη έκφραση με στόχο: α. την παραγωγή, τη δημιουργία αισθητικού αποτελέσματος· λογοτεχνία: Πεζός / έμμετρος / ποιητικός ~. β. τη διατύπωση διανοημάτων: Επιστημονικός / πολιτικός / φιλοσοφικός / εμπειρικός / τεχνοκρατικός ~.

Η αλήθεια είναι πως,εκτός από τα "παιχνίδια" με τις λέξεις,αγαπάω επίσης την "αποκρυπτογράφηση" των λεγομένων,δικών μου μα και των άλλων.

Η ΟΟΟΟΟΛΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ "ΛΟΓΟ" κι ας είμαι λιγομίλητη!

Οι περισσότεροι αγνοούν την ετυμολογία,όμως παραδόξως χρησιμοποιούν την κατάλληλη λέξη,στον κατάλληλο χρόνο,την κατάλληλη στιγμή!!!
Θυμηθείτε κάποιο διάλογο που είχατε πρόσφατα και ανακαλέστε τις λέξεις που,κάνατε και έκανε χρήση ο συνομιλητής.Κατανοήστε,όχι αυτό που επιθυμείτε αλλά,αυτό που ειπώθηκε!!!!!
Σας μπέρδεψα? Ας πάμε σε ένα παράδειγμα : περιμένετε ότι ο διάλογος είναι ίδιος με κάποιον που σας κάλεσε για "κουβέντα" όπως θα ήταν εάν σας ζητούσε σε μία "συζήτηση"?
Θεωρείτε πως η χρήση των γραμματικών χρόνων είναι τυχαία ? Εάν ,δηλ,κάποιος χρησιμοποιεί το ρήμα στον αόριστο,τι σας κάνει να πιστεύετε ότι το ίδιο ισχύει και στον ενεστώτα?
"Σε αγάπησα αληθινά" είπε και δε συνέχισε τη φράση!Που πάει να πει "πάπαλα" στη γλώσσα των νηπίων αλλά και των ενηλίκων!!!!!!!!!!!!!!!
"Ήθελα να ..." που πάει να πει "Εφεξής έχω άλλα πλάνα"!!!
Αφορμή για αυτή την ανάρτηση,είναι κάποια προσωπική βραδιά πριν από σχεδόν 5 μήνες,και κάποια λίγα μηνύματα και τραγούδια που ανταλλάχθηκαν,με τον ίδιο άνθρωπο πάντα σε όλα αυτά.
Μπερδεύομαι διότι δημιουργούνται "οξύμωρα σχήματα" μιας και η σύγχρονη ελληνική δισκογραφία περνάει μία νηπιακού επιπέδου περίοδο,μα όσο ο καιρός κυλάει τα "σχήματα" παίρνουν "μορφή"!
Όταν κανείς επιλέγει τραγούδι με στίχο "άλλη αγάπη θα γνωρίσω" θα έπρεπε να είχε προσέξει ότι το άσμα ξεκινά "έλεγες πως μ' αγαπάς μα ελπίδες μου χρωστάς"!!!!!!
Και πώς ξεχρεώνεις τις ελπίδες όταν ο έτερος αποφασίζει και διατάζει ότι η πλώρη του είναι για αλλού?
Αμ΄,εκείνο το "γενναίο παιδί",που έχει "σπαθί για κάθε γόρδιο δεσμό",να του πει ίσως κάποιος πως ο "γενναίος" προτάσσει "στήθος" διότι δεν είναι χασάπης αλλά ΓΕΝΝΑΙΟΣ!
Από κάτι τέτοια,αναγκάζομαι να ανατρέχω σε ερμηνευτές και στιχουργούς του παρελθόντος!
Και με αφορμή το "λόγο" και τα "παράλογά" του,αλήθεια τι γνώμη έχετε για τις συναιρέσεις?
(Συναίρεση ονομάζεται η ένωση σε ένα φωνήεν δύο γειτονικών φωνηέντων που βρίσκονται στην ίδια λέξη.)
Σας προλαβαίνω και ΟΜΟΛΟΓΩ ΟΤΙ ΤΙΣ ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ!!!!!!
Ποιος άραγε πιστεύει πως είναι ίδια η δόνηση της λέξης ,μα και της καρδιάς,όταν λές ή ακούς "Αγαπώ" αντί για "Αγαπάω"?
Αυτό το "-ΑΩ" είναι ΟΛΗ Η ΔΙΑΦΟΡΑ!
Κραυγή πρωτόγονη,όσο το ίδιο το συναίσθημα,φωνή παρανοϊκή όπως αρμόζει στα ΑΠΟΛΥΤΑ,πόνος και δάκρυ γιατί και το "πονάω" εάν μετατραπεί σε "πονώ" γίνεται "χλιαρό" και "ψόφιο" χωρίς να πάλεται...
Τρελή,η Κορίνα?Μπορεί!

Μα πιο τρελός τούτος εδώ

Άραγε,ο νεαρός "πράσσειν άλογα" ή γράφει "πράσινα άλογα"?

 

Εμένα πάντως,ο καφές μου βγήκε ξυνός,γιατί πλάνταξα που κανείς ποτέ ,όχι δε μου το έγραψε,μα ούτε,απλώς,το άφησε να εννοηθεί!!!!!

Κι έτσι, τα volume στο τέρμα κι η αφιέρωση δική μου,με ένα παράπονο σαν εκείνο που με πήρε μετά το χειρουργείο 9 Μαρτίου 2009

 

Καλή σας νύχτα.

Στου κουφού την πόρτα...όσα θέλεις βραβεία άφησε!

Απογοητευτικός ο τίτλος?Πού να δεις,καλό μου,και το παρακάτω...

Έχουμε και λέμε λοιπόν:

Όταν πήρα το πρώτο βραβείο,"χέστηκ@" από τη χαρά μου!Τι τιμή!Καινούρια στη γειτονιά μόλις λίγες μέρες,παρέλαβα και παρέδωσα με ενθουσιασμό.

Τώρα,μόλις λίγους μήνες μετά (τέσσερις για την ακρίβεια) θα ομολογήσω πως όχι μόνο δεν ενθουσιάζομαι αλλά μάλλον βαριέμαι!(Σημειώστε δε,ότι το συγκεκριμένο ρήμα,σχεδόν απουσιάζει από το λεξιλόγιό μου και σ-π-α-ν-ι-ό-τ-α-τ-α το χρησιμοποιώ)

Αναιδέστατη,ε?Ψηλομύτα?Ακατάδεκτη?Έως και γαϊδούρα με λες (σε άκουσα,μη σφυράς αδιάφορα!)

Κι όμως ,αποδέχομαι με σεβασμό τον όποιο χαρακτηρισμό μιας και σας λέω με κάθε ειλικρίνεια τις σκέψεις μου!

Ούτε λίγο,ούτε πολύ,σιγοροκανίζω το 44ο έτος της ηλικίας μου και ομολογώ ευθαρσώς ότι το να απαντώ "πόσα ζευγάρια παπούτσια έχω" μου φαίνεται τουλάχιστον ...αστείο...

Θες να με μάθεις καλύτερα?Δες τις αναρτήσεις μου!

Με λόγια ή χωρίς,με μουσική ή άνευ,σίγουρα ως νοήμων ενήλικας,μπορείς να μάθεις ουσιαστικά πράγματα για εμένα (εάν φυσικά σε ενδιαφέρουν) και ,τον κόβω σύριζα,το τελευταίο πράγμα που μπορεί να σου μείνει είναι εάν τρώω φασολάκια κι αν μάζευα φώτο του Elvis!!!!!!!!

Άσε δε που εγκυμονούνται και "κίνδυνοι" του στυλ,εγώ λέω τι εκτιμώ στους ανθρώπους ή τι απεχθάνομαι ,αλλά εσένα ποιος σου εγγυάται ότι είμαι ειλικρινής?οεο?

Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε,ακόμα κι από τις σιωπές μας αποκρυπτογραφεί κανείς διαθέσεις,προθέσεις,σκέψεις...

Πριν λίγες μέρες,το κοκκινομάλλικο της παρέας,το Χριστινάκι, κι η μέλλουσα -για τρίτη φορά-μανούλα ,η Κωνσταντίνα μας ,μου άφησαν από ένα βραβείο.Τις ευχαριστώ θερμά γιατί διακρίνω, μέσα από τις δικές τους αναρτήσεις, τον ενθουσιασμό τους και τη χαρά τους για αυτή τη διαδικασία,αλλά ζητώ επίσης την κατανόησή σας στο ότι εγώ θα ήθελα να απέχω εφεξής από τις βραβεύσεις.

Σας έχω,εξάλλου,εξομολογηθεί ότι, με τα pr ούτε τα πήγα ποτέ καλά,μα ούτε και προτίθεμαι να βελτιωθώ στον τομέα αυτό...

Προτιμώ να αναρτήσω ένα τραγούδι,ένα graffiti που είδα κι αγάπησα,μια εικόνα που "κάτι" μου λέει και που ίσως "πει" και σε εσάς.

Νομίζω πως,με τούτη εδώ την "εξομολόγηση",καταλάβατε πολλά περισσότερα για μένα από όσα θα βλέπατε σε ένα μικρό ερωτηματολόγιο.

Σας εύχομαι καλή συνέχεια του Αυγούστου σε ακρογιαλιές όπου τα παιχνίδια του νερού κάνουν εικόνες



και σας αφιερώνω ένα ποίημα μελοποιημένο,που δεν αντέχω το "βάρος" του... κι αισθάνομαι την ανάγκη να το μοιραστώ



 

ΧΧΧ