Πλάι-πλάι θα 'ναι καλύτερα

-Θα τραβήξει πολύ ακόμα?

-Ποιο πράγμα?

-Αυτό,που με έχετε καβαλήσει όλοι...!!!!

 

 

-Μα τι λες?

-Τι λέω?Σχεδόν είκοσι χρόνια αυτό συμβαίνει!Όλοι από πάνω μου κι όλοι επάνω μου...ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ...

ΕΚΑΝΑ ΤΟ Μ@ΛΑΚΑ ΑΛΛΑ ΩΣ ΕΔΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!!!!!!!!

-Καλέ,τρελάθηκες?

-Μπορεί να το πεις κι έτσι!Χέστηκ@ πως θα το πεις κι εσύ κι όλοι οι άλλοι!!!!Μέχρι εδώ ήταν!Είμαι όπως όλοι σας,ΑΞΙΖΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΣΑΣ!ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ?Κι αν μέχρι πριν λίγο με είχατε στριμώξει,τώρα τα πράγματα άλλαξαν!ΕΓΩ ΑΛΛΑΞΑ!Βλέπεις?Ρολλάρω!!!!!!!!!





ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Χρόνια ονειρευόμουν στη σκοτεινιά,μέρες με ήλιο και βραδιές με φως!Πάντα ο τελευταίος στη σειρά...σώβρακα και κάλτσες έγιναν όόόόόόλη μου η ζωή...................

Ε,ΤΕΡΜΑ!

Θέλω να με αγγίζει γυναικείο χέρι με νύχια κόκκινα,να με τραβάει κοντά της κι εγώ να λιώνω στα πόδια της!Στα δικά της πόδια!Απόψε θα 'μαι κάτω από το κρεββάτι της και το πρωί,θα με σύρει νωχελικά και θα 'ναι από εμένα που θα διαλέξει τα παπούτσια που θα φορέσει!

ΑΠΌ ΕΜΕΝΑ!!!!!!!!

 

 



Σενάριο-σκηνοθεσία : Λίγος χώρος κάτω από το κρεββάτι μου,τέσσερα συρτάρια από τα σκουπίδια κι εγώ. 

Scorpion...shshshshshshshsh...

Time, it needs time...

 

 

   I will be there, I will be there

This can't be the end

Πάνω στη βελανιδιά,έβαλα μια κουκουβάγια

 Να σου κάνει "κου-κου-βα"

και να σε ξυπνάει τα βράδια...

 

 

Καλημέρα κυψέλη!Εύχομαι μια Δευτέρα,γλυκιά σα μέλι!

υ.γ. Ξέροντας πως είναι σκάλες κατώτερο από τον Dylan,εγώ είμαι εξίσου περήφανη γιατί δεν το "έκλεψα"!

 

My name is "Laser",not "Looser",babe...

Μια χειμωνιάτικη βόλτα για καφέ στο κέντρο της πρωτεύουσα στάθηκε ,πέρυσι, η αφορμή της γνωριμίας μου με δίσκους βινυλίου-ρολόγια.
Κάπου χαμηλά στην Ηφαίστου τα πήρε το μάτι μου και μαγεύτηκα!
Ξέρεις,από τις φορές που κάτι πιάνει το μάτι σου,κι όταν το μήνυμα φτάνει στον εγκέφαλο,ξαναγυρνάς ξαφνιασμένα να τσεκάρεις εάν όντως κατάλαβες καλά.
Και ναι!Καλά κατάλαβες!
"Πώς διάολο κόβεις το βινύλιο?"
"Πώς?"
"Με ψαλίδι?Δεν είναι χαρτί...."
"Το ζεσταίνεις?Χάνει τη φόρμα του λιώνοντας..."
"Καις με κολλητήρι?Πολύ μεγάλη η διατομή της μύτης για λεπτομέρειες..."
Εϊ,Κορίνα,πόσες ακόμα ηλίθιες σκέψεις θα κάνεις?
Ψάχνοντας στο Net,οι δημιουργοί ανέφεραν χρήση laser...
Τα πιάσαμε!!!!!
Εδώ λέμε ότι δεν έχω laser εκτυπωτή (σνιφ και κλαψ),κι εσύ κολλητέ, κάνεις κουβέντα για κόφτη...!!!
Να πεθάνω τώρα ή να το αφήσω στην ώρα του?Οέο!
Για όλα υπάρχει ο "σωστός" τρόπος κι ο "δικός μου" τρόπος.
Η Κορινίσια οδός είναι dremel χειρός και μικρά τρυπάνια,μεγεθυντικός φακός,υπομονή,βρισιές κι επιμονή.Laser δεν έχω,αλλά αυτά που έχω θα τα κάνω laser!



Αντιγραφή το έργο από το vinylovers (μη καρπωνόμαστε και τις ιδέες των άλλων...!) μα η εκτέλεση, (κρατώντας τέτοιο φονικό όπλο,"εκτέλεση" κάνεις...!) κρίμα δικό μου.
Το δεύτερο ρολόι,o Dylan, στην Κορινίσια πορεία προς το Νοέμβρη της αγάπης,while I'm  knockin' on heaven's door

Καλό Σαββατοκύριακο.

 

Απ'τες Εννιά

Να φταίει το καλοκαίρι που τελείωσε ή μήπως το "καλοκαίρι" που δεν ήρθε..? Ότι κι αν είναι, από το πρωϊ, το ποίημα τριβελίζει το μυαλό μου Ρολόι έλεγα πως θα φτιαχνα με τέτοιο τίτλο μα ποιος θα το 'θελε... Μόνο σε δικό μου τοίχο θα σκαρφάλωνε για να μετρά! Χωρίς διάθεση τα ήθη να προσβάλω ξέροντας πως η ψυχή μάτια δεν έχει  Μια φοβισμένη αποτύπωση αναρτώ και με αυτή γίνονται εκατό... Μολύβι σε χαρτί, Μολύβι κι η καρδιά μου, σε χάρτινο κορμί. Και τώρα το ποίημα που σα σαράκι σκάλισε το μέσα μου... Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, και κάθισα εδώ. Κάθουμουν χωρίς να διαβάζω, και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό. Το είδωλον του νέου σώματός μου, απ’ τες εννιά που άναψα την λάμπα, ήλθε και με ηύρε και με θύμισε κλειστές κάμαρες αρωματισμένες, και περασμένην ηδονή— τι τολμηρή ηδονή! Κ’ επίσης μ’ έφερε στα μάτια εμπρός, δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι, κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν, και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά. Το είδωλον του νέου σώματός μου ήλθε και μ’ έφερε και τα λυπητερά· πένθη της οικογένειας, χωρισμοί, αισθήματα δικών μου, αισθήματα των πεθαμένων τόσο λίγο εκτιμηθέντα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασεν η ώρα. Δώδεκα και μισή. Πώς πέρασαν τα χρόνια. Κ.Π.Καβάφης

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) Γιατί ο χρόνος πότε δε φέρνει αυτό που ζητάμε ,και ποτέ δεν το αφήνει "παντοτινά" αν το φέρει...  υ.γ. Τα σχόλια,εάν γίνουν,ας αφορούν μόνο τις μολυβένιες αποτυπώσεις,χωρίς παρηγόριες και λόγια "αισιοδοξίας" .Δικαίωμα στη θλίψη,τη μοναξιά,την απογοήτευση και κάθε μαύρο που αν δεν υπήρχε,δεν θα 'ταν το λευκό τόσο φωτεινό!

Παραμύθια που έχουν δράκο

Εγώ έφτιαξα το δράκο.

Υπάρχει κάποιος να φτιάξει το παραμύθι?

 

υ.γ. Το πρώτο μου ρολόι για τις μέλισσες