Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Τα λερωμένα, τ' άπλυτα, τα παραπεταμένα (DIY laundry basket)

Το κριτήριο, με το οποίο συλλέγω αντικείμενα για κατασκευές, μου παραμένει άγνωστο!
Θα έλεγα πως, πιθανότατα, είναι εκείνα που με επιλέγουν...
Ποτέ και με κανένα από αυτά δεν γνωρίζω εξαρχής τι θα προκύψει.
Απλά τα κρατάω, και περιμένουμε αμφότεροι την κατάλληλη στιγμή.
Έτσι, κράτησα (εκτός των άλλων) τη σκάλα από το παλιό κρεβάτι της γοργόνας μου.
Και φυσικά την κουρτίνα, καθώς ένα ενιαίο κομμάτι υφάσματος μήκους 2,7 μέτρων μπορεί να φανεί πολλαπλά χρήσιμο.

Τη στριφογύριζα μέρες
Πότε την οραματιζόμουν σαν εικαστικό γλυπτό με κάποιον να αναρριχάται,
πότε στερεωμένη, στη βεράντα, να κρεμάω μικρές ζαρντινιέρες με λουλούδια,
πότε κρεμάμενη από το ταβάνι...
Άστο να πάει στο διάολο!
Έχω αποκτήσει διαστροφή καραμπινάτη...
Μόνο αυτό στο οποίο κατέληξε δεν μου είχε περάσει από το μυαλό!!!
Μετά την ανακαίνιση του δωματίου, υπήρξε θέμα με το καλάθι των απλύτων, καθώς μέχρι τότε το είχαμε στο χώρο του γοργονιού.(Ξέρω, γαϊδουριά μου, αλλά είναι μικρό το σπίτι , καρντιά μου!!!)
Ήταν ένα τεράστιο πτυσσόμενο παιδικό καλάθι, 
που όμως πια δεν ταίριαζε ΠΟΥΘΕΝΑ, δεν χωρούσε ΠΟΥΘΕΝΑ (ok. υπερέβαλα,χωρούσε αλλά ήταν Α-Η-Δ-Ί-Α),
κι εν τω μεταξύ τα άπλυτα μαζεύονταν...και μαζεύονταν...και ΜΑΖΕΎΟΝΤΑΝ...
Κι εκεί "έφαγα" το φλας!!!!
Μπήκα στο μικρό μας μπάνιο, ξάκρισα κάτι συσκευασίες απορρυπαντικών από τη θέση που τα τοποθετούσα, κι έκανα πρόβα την παλαβομάρα μου
Ω,του θαύματος!!!! Ταίριαξε "κουτί" ΚΑΙ δε χρειαζόταν να τρυπήσω πλακάκια (καθότι το σπίτι δεν μας ανήκει και τέτοιες παρεμβάσεις είναι οριστικές και αμετάκλητες...!!!!)
Την κοίταξα από όλες τις οπτικές γωνίες κι εκεί πια οραματίστηκα.
Στις ραφές κατά μήκος θα χρησιμοποιούσα,(ράβοντας εσωτερικά) ένα βαμβακερό κορδόνι για χάρη, τσαχπινιά και σταθερότητα, και θα έβαζα κι έναν πάτο από hardboard, να συγκρατεί σταθερό το υφασμάτινο κατασκεύασμα
Στο "λαιμό" της κατασκευής θα δημιουργούσα τούνελ, προκειμένου να αυξομειώνεται το άνοιγμα 
(Να που φάνηκε χρήσιμο κι εκείνο τα παραπεταμένο κορδονάκι από τα παλιά παιχνίδια!)
Ως εδώ, καλά, αλλά κάτι έπρεπε να γίνει με το άχαρο τελείωμα της σκάλας.
Έλα, λέμεεεε, ξύπνα και σκέψου!
Τα ξύλα, από τα καφασάκια της συμφοράς, σε τέτοιες περιπτώσεις είναι θησαυρός!!!!
(κι η πινακίδα του Donald από αυτά έγινε, κι ο πάτος της παπουτσοθήκης επίσης)


Και τα κόκκινα ούπα το touch που χρειάζεται!
Ιδού η πινακίδα!!!
Τώρα και να θες να αφήσεις κάλτσα απ' έξω (ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!!!!ΣΕ ΕΦΑΓΑ!!!!), 
ολόκληρη σήμανση έχω βάλει να υπενθυμίζει το σημείο!
(Έραψα κι ένα υφασμάτινο "καπάκι" στο πίσω μέρος να κρέμεται εμπρός, ώστε να μην είναι "πρόχειρο" στην όψη το άνοιγμα του σάκου)
Με διαστάσεις 37Χ25 και ύψος 1 μέτρο,
θα το ξανασκεφτώ πολύ, μα πολύ-πολύ, κάθε πότε θα βάζω πλυντήριο... ;-)


Πάντως, τ' άπλυτά μου στη φόρα δεν θα τα βγάζω πια!
...ή τουλάχιστον, 
όχι άλλο προς το παρόν ;-)

XXX σου κατάμουτρα
Χαμογέλα, βρε κουτό!
Ξημερώνει Κυριακή !