Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Φως μου

 Όσα χρόνια κι αν γυρίσω πίσω στη ζωή μου,θα θυμηθώ πως η εργασία ήταν το αντίδοτο σε δύσκολες περιόδους.Εκεί "χανόμουν".
Έτσι κύλησε το φετινό καλοκαίρι,που αν και είχε πολύ θάλασσα,είχε και πολύ δουλειά,όχι σε πλήθος αλλά σε έκταση και ποιότητα.
Φθινόπωρο προχωρημένο πια.Το ίδιο βάζω και τώρα στόχο.
Μέσα σε λίγες μέρες ,μου έκλεισα τόσες επαγγελματικές υποχρεώσεις που δεν ξέρω εάν οι 24 ώρες θα με φτάνουν...
Από τη μια "τρομάζω" για τα ανοίγματα που κάνω,κι από την άλλη,ξέροντάς με,είναι η μόνη οδός!
Όταν δεν μπορείς να έχεις ρόλους που θες,
τουλάχιστον επικεντρώσου στους ρόλους που έχεις,και δη σε εκείνους που αγαπάς περισσότερο.
Ένα μοντέρνο φωτιστικό έπρεπε,κατά παραγγελία,να παραπέμπει στο "παρελθόν".
Η "άρθρωση" δέθηκε με σύρμα αρχικά,διότι υπήρχε πρόβλημα σταθερότητας,
έπειτα με σπάγγο και τέλος με λινάτσα
 
Το καπέλο ντύθηκε  με φελλό,χρωματίστηκε με καφέ ακρυλικό και βερνικώθηκε προκειμένου να ξεγελά ως οξυδωμένο μέταλλο
Ο βραχίονας επίσης με ακρυλικό 


Στη βάση,ένα decoupage με "ρομαντικό" χαρτί και σκίαση με το αγαπημένο μου Van Dyck (εγώ κι ο Ross τέτοιο κόλλημα...)
Και βήμα-βήμα,φτάσαμε στο αποτέλεσμα.
Θέλω να πιστεύω πως δεν απογοητεύεται κάποιος από τη μεταμόρφωση.
Έτσι δεν είναι,φως μου...?
 
Καλό μας μεσημέρι