Υποκλίνομαι Προμηθέα,

στη φλόγα που δώρισες στον άνθρωπο, 

Δέξου τα δώρα μου,

Μέταλλο και ορυκτό,

 Σύμβολα αγάπης,

κι ελπίδας

Στην Άνοιξη που αργεί, μα θα 'ρθει!

Με δέος
Πάντα δικός σου

Ήφαιστος