Απογοητευτικός ο τίτλος?Πού να δεις,καλό μου,και το παρακάτω...
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Όταν πήρα το πρώτο βραβείο,"χέστηκ@" από τη χαρά μου!Τι τιμή!Καινούρια στη γειτονιά μόλις λίγες μέρες,παρέλαβα και παρέδωσα με ενθουσιασμό.
Τώρα,μόλις λίγους μήνες μετά (τέσσερις για την ακρίβεια) θα ομολογήσω πως όχι μόνο δεν ενθουσιάζομαι αλλά μάλλον βαριέμαι!(Σημειώστε δε,ότι το συγκεκριμένο ρήμα,σχεδόν απουσιάζει από το λεξιλόγιό μου και σ-π-α-ν-ι-ό-τ-α-τ-α το χρησιμοποιώ)
Αναιδέστατη,ε?Ψηλομύτα?Ακατάδεκτη?Έως και γαϊδούρα με λες (σε άκουσα,μη σφυράς αδιάφορα!)
Κι όμως ,αποδέχομαι με σεβασμό τον όποιο χαρακτηρισμό μιας και σας λέω με κάθε ειλικρίνεια τις σκέψεις μου!
Ούτε λίγο,ούτε πολύ,σιγοροκανίζω το 44ο έτος της ηλικίας μου και ομολογώ ευθαρσώς ότι το να απαντώ "πόσα ζευγάρια παπούτσια έχω" μου φαίνεται τουλάχιστον ...αστείο...
Θες να με μάθεις καλύτερα?Δες τις αναρτήσεις μου!
Με λόγια ή χωρίς,με μουσική ή άνευ,σίγουρα ως νοήμων ενήλικας,μπορείς να μάθεις ουσιαστικά πράγματα για εμένα (εάν φυσικά σε ενδιαφέρουν) και ,τον κόβω σύριζα,το τελευταίο πράγμα που μπορεί να σου μείνει είναι εάν τρώω φασολάκια κι αν μάζευα φώτο του Elvis!!!!!!!!
Άσε δε που εγκυμονούνται και "κίνδυνοι" του στυλ,εγώ λέω τι εκτιμώ στους ανθρώπους ή τι απεχθάνομαι ,αλλά εσένα ποιος σου εγγυάται ότι είμαι ειλικρινής?οεο?
Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε,ακόμα κι από τις σιωπές μας αποκρυπτογραφεί κανείς διαθέσεις,προθέσεις,σκέψεις...
Πριν λίγες μέρες,το κοκκινομάλλικο της παρέας,το Χριστινάκι, κι η μέλλουσα -για τρίτη φορά-μανούλα ,η Κωνσταντίνα μας ,μου άφησαν από ένα βραβείο.Τις ευχαριστώ θερμά γιατί διακρίνω, μέσα από τις δικές τους αναρτήσεις, τον ενθουσιασμό τους και τη χαρά τους για αυτή τη διαδικασία,αλλά ζητώ επίσης την κατανόησή σας στο ότι εγώ θα ήθελα να απέχω εφεξής από τις βραβεύσεις.
Σας έχω,εξάλλου,εξομολογηθεί ότι, με τα pr ούτε τα πήγα ποτέ καλά,μα ούτε και προτίθεμαι να βελτιωθώ στον τομέα αυτό...
Προτιμώ να αναρτήσω ένα τραγούδι,ένα graffiti που είδα κι αγάπησα,μια εικόνα που "κάτι" μου λέει και που ίσως "πει" και σε εσάς.
Νομίζω πως,με τούτη εδώ την "εξομολόγηση",καταλάβατε πολλά περισσότερα για μένα από όσα θα βλέπατε σε ένα μικρό ερωτηματολόγιο.
Σας εύχομαι καλή συνέχεια του Αυγούστου σε ακρογιαλιές όπου τα παιχνίδια του νερού κάνουν εικόνες
και σας αφιερώνω ένα ποίημα μελοποιημένο,που δεν αντέχω το "βάρος" του... κι αισθάνομαι την ανάγκη να το μοιραστώ
ΧΧΧ
