Όσο κι αν η ψυχή ανταριάζει, δεν αυτοκτόνησα, καλό μου!
Με τα μάτια ανοιχτά, ονειρεύομαι παραμύθια και σιωπώ.
Θαρρώ πως μάλλον εξαντλώ την ενέργειά μου όταν μιλώ...
κι έτσι για λίγο, ή και για περισσότερο,θα μοιάσω στον Marley (το μικρό μου μονομάχο)
Απόψε την τιμητική της έχει η Σταχτοπούτα.
Της αφιερώνω όχι ένα, μα δυο γοβάκια!
Το πρώτο το ονομάζω
Lost in forest
Και το δεύτερο
Blue jean Cinderella
Και πάω να συνεχίσω τα όνειροπαραμυθιάσματα
Καλό σου καλοκαιρινό βράδυ, αόρατο παρεάκι!
Φιλιά σου κατάμουτρα!
Υ.Γ. Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τη συμμετοχή στις σκέψεις της προηγούμενης ανάρτησης.
