Δε σας είπα πως θα decoupage-ιάσω το Σύμπαν?
Το είπα και θα το κάνω!!!
Αρκετές δεκαετίες πριν ήταν στη μόδα οι μινιατούρες Murano .(Άλλη πληγή αυτή της διαμόρφωσης του "ύαλου"....Θα προλάβω σε αυτή τη ζωή..?)
Για αυτά λοιπόν τα λιλιπούτεια δημιουργήματα έκαναν την εμφάνισή τους ραφιέρες τοίχου,"μπακλαβαδιαστές" (θα σας μάθω πολλές εκφράσεις μου εδώ που ήρθατε!).
Η εσωτερική διαμόρφωσή τους ήταν πολλά και μικρά κουτάκια όπου αράδιαζαν τους μικρούς υαλοφτιαγμένους θησαυρούς.
Σε εμένα έφτασε ,μια τέτοια προθήκη, όταν είχε χάσει κάθε λόγο ύπαρξης!
(Καρμικό ίσως να πρέπει να αποκαθιστώ φθορές του χρόνου.)
Ξεκίνησα λοιπόν με αποσύνδεση,τρίψιμο και ξανακόλλησα.Γυαλοχαρτάρισα τις επιφάνειες και φυσικά πέρασα κάσια.Για να δημιουργήσω το καπάκι που πια δεν υπήρχε,χρησιμοποίησα ένα κομμάτι χοντρού χαρτονιού από συσκευασία tv!To έντυσα αρχικά με εφημερίδες βουτηγμένες στην ατλακόλ, ώστε να ενισχύσω τη σκληρότητα ,και στη συνέχεια κάλυψα την "πονηράδα μου" εσωτερικά με τσόχα από το βιβλιοπωλείο και εξωτερικά κάνοντας decoupage με κόλλες περιτυλίγματος.
Επειδή το ένα από τα χαρτιά που χρησιμοποίησα στο decoupage ήταν ιδιαίτερα χοντρό,το "ξέφτισα" ώστε να έχω καλύτερη ομοιομορφία καθώς αγγίζω την επιφάνεια (εννοώ δεν το έκοψα με ψαλίδι ώστε να έχω το ίδιο πάχος επιφάνειας στα τελειώματα,αλλά το έκανα να "σβήσει" πάνω στο άλλο).
Ο πάτος έχει ντυθεί με βελουτέ χαρτί ώστε να μην "πληγώνει" τα κοσμήματα.
Και φτάνοντας στο τέλος,σας σιγοτραγουδώ μια καλημέρα,σας φιλώ κατάμουτρα, και πάω να αγοράσω λουλουδάκια για τις ζαρντινιέρες μου.
Σήμερα έχει κηπουρική!!!
Τι αγάπη κι αυτή!
