(Mou)Lara Craft(er) vs Batman

Μετά την σχεδόν σιωπηλή χθεσινή ανάρτηση,έρχεται η καταιγίδα του λόγου!
Σαν την απρόσμενη μπόρα που βιντεοσκόπησα μια νύχτα των φετινών διακοπών και λέω να ανεβάσω στο google+ .
Με το Batman σας έχω συστήσει

 

Την αφεντομουτσουνάρα μου,την έχετε δει.Γνωρίζετε λοιπόν τους πρωταγωνιστές της ανάρτησης.Δεν ξέρω "τι" και "εάν" περιμένατε,μα έφτασε η ώρα των αποκαλυπτηρίων της τελικής μορφής του αγαπημένου μου..

Ώώώώώώπα!Μην κάνεις scroll down!

Κατέβα σιγά-σιγά,χωρίς πονηριές.

Δείξε σεβασμό στα χρόνια τα δικά του και τα δικά μου μαζί.Σήμερα θα πολυλογίσουμε,έτσι για να κάνουμε παρέα λίγη ώρα παραπάνω.Ας μας αφιερώσεις λίγα λεπτά.Δε χάθηκε κι ο κόσμος!

Πού ξέρεις?Από όσα διαβάσεις,ίσως κάτι να σου χρειαστεί...

Για την απομάκρυνση της μπίχλας,"δούλεψε" ξεσκονιστήρι και νωπό πανί.με σαπούνι .Εκεί κατάλαβα ότι ,μαζί με το Batman συνταξίδεψα ,εντός του Μπόμπου (το τουτουδάκι μου λέω έται),με τη Sara,τη Mara και τον Bad Meeting....

Αφαίρεση του πρώτου χρώματος με διαβρωτικό και συρματόβουρτσα





και στη συνέχεια γυαλοχαρτάρισμα.

Πρώτα με χοντρό να απομακρυνθούν τα πολλά κι έπειτα ,για λείανση,με ψιλό.



Αλλά  ΓΥΑΛΟΧΑΡΤΑΡΙΣΜΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!!!!Άμα βαριέσαι,αγάπη μου,και δουλέψεις τριβείο,πάλι το ίδιο αποτέλεσμα θα έχεις στο τραπέζι,αλλά μην παραπονεθείς που κρέμασαν τα μπρατσάκια από τα χεράκια σου....αφού τεμπελιάζεις και δε συνδυάζεις το crafting  με gym!(ακούτε νεράϊδες,ή κωφεύετε επιλεκτικά?οεο?)Καλό θα είναι ένα τελικό πέρασμα με μαλακό πανί βρεγμένο σε σαπουνόνερο,για πιθανά υπολείμματα του διαβρωτικού.(προνόησε,καλό μου,για να μην κλάψεις...)

Έγινε "πένα"!

 

Οι φθορές του χρόνου πολλές και βαθιές.

 

 

 

Το είδα από την αρχή,αλλά όντας "μελαχρινός",κάπου λειτούργησε σαν καμουφλάζ στη γενική εντύπωση.Τι κάνει το μαύρισμα στην κυτταρίτιδα?Α,γεια σου!Αυτό ακριβώς!!! 

Λεπτομέρεια της επιφάνειας!Θαυμάστε τι έκαναν οι τεχνίτες σχεδόν 80 χρόνια πριν (ίσως και παραπάνω...).

Θηλύκωσε τα φύλλα προκειμένου να δημιουργήσει μεγαλύτερη επιφάνεια!!!!!!!!!Δεν έχει κόλλα ούτε για δείγμα.Ο μάστορας που τον δημιούργησε ,δούλεψε ΜΌΝΟ με βίδες και καρφιά!ΥΠΟΚΛΊΝΟΜΑΙ !!!!!!!
Ενώ τον σκεφτόμουν transparent πράσινο (είπαμε,έχω κόλλημα με την απόχρωση) έβλεπα πως αυτό θα ήταν αδύνατο.Με τόσο στόκο που χρειάστηκε,



δεν του ταίριαζε το διάφανο χρώμα.Θα ήταν opaque στα στοκαρισμένα...
Τον σταθεροποίησα με ατσάλινες "γωνιές" σε οκτώ στρατηγικά σημεία (συνδέσεις καπακιού με πόδι και συνδέσεις ποδιών με αρχικές τραβέρσες,κάτω από τη θέση των συρταριών) και πρόσθεσα τραβέρσες ανάμεσα στα πόδια.(YESSSSSSSSSSSS!Super το κρουστικό,τελικά!)

Να που φάνηκε χρήσιμη η βάση που μαζεύτηκε επίσης από το δρόμο.(Έγινε τραβέρσες για τον Batman  )

 Οι βίδες,είναι οι τεράστιες που χρησιμοποιούν να κρεμάσουν τα ντουλάπια στις κουζίνες.Δουλέψτε το κρουστικό σε πόδι και τραβέρσα χωριστά,εάν το μήκος του τρυπανιού δεν αρκεί.(Μικρό μου βούρλο,σε αυτή την περίπτωση,μέτρα σωστά για να μην τρυπήσεις αλλού ντ'αλλού και στοκάρεις μετά...)Στη νοερή συνομιλία που είχα μαζί του,του ανακοίνωσα πως θα βασιζόμασταν στο κρακελέ.Συμφωνήσαμε ένα κεραμιδί για βάση

 κι ένα γκριζομπέζ για το "άνοιγμα¨. 

ΠΑΤΑΓΏΔΗΣ ΑΠΟΤΥΧΊΑ!!!!!!!!!!!

ΠΑΤΑΓΩΔΈΣΤΑΤΗ ΟΜΩΣ!!!!!!!!

Για γέλια και για κλάματα ο Batman!!!

Ήθελα να αρχίσω τις κλωτσιές από τα νεύρα μου!

Τζάμπα τα 19€ για το κρακελέ,τζάμπα τα άλλα 10€ για το γκριζομπέζ,τζάμπα ο κόπος και το όνειρο για εμένα αλλά κι εκείνον....

Σταθήκαμε απέναντι σαν να αναμετριώμαστε.

Όχι,δε θα του έλεγα "αντίο",γιατί είμαι ερωτευμένη και θα το παλέψω.Γιατί ήταν καρμικό που συναντηθήκαμε και σμίξαμε.

Πάλι έξω τα γυαλόχαρτα και πάλι από την αρχή...

Εκείνος να πονά από το τρίψιμο,κι εγώ να έχω φάει τα χέρια μου πια...

Πήρα ότι είχε απομείνει από την τεχνοτροπία του τοίχου,ανακάτεψα με κεραμιδί της βάσης και τον άρχισα στα χάδια με το γάντι (κυριολεκτικά).Φτάσαμε εδώ





Αποκαμωμένοι κι οι δυο,είπαμε πως θα σκεφτόμασταν τη συνέχεια της σχέσης με ηρεμία.Εγώ θα έφευγα διακοπές (η κλασική "μουλάρα" που θέλει χρόνο και απομόνωση γιατί όσο πιέζεται από παντού βλέπει τις χημειοθεραπείες να ξανάρχονται),κι εκείνος θα με περίμενε στη βεράντα.

"Θα σταθώ στη σκιά και θα περιμένω,όσο κι αν σου πάρει.Θα σταθώ εδώ,έξω και θα κοιτώ τη στροφή.Θέλω να σε δω να γυρνάς"μου φάνηκε πως είπε σαν τον χαιρέτησα.
Αχ,και να 'ξερες τι μου θύμησες,ρε Batman...!

Σα γύρισα,τα πρώτα φιλιά και κανάκια ήταν του Shasha,ακολούθησε η μάνα μου ,που έκανε το υπομονετικό dogsitting όσο λείψαμε,και βγήκα ανυπόμονα έξω να τον ανταμώσω.Πέρασα το χέρι μου στη ράχη του.
Σκόνη της απουσίας.
Απόδειξη πως εκείνος με περίμενε όπως ακριβώς μου είχε τάξει.
"Θα τα πούμε,μωρό μου,μόνοι μας"του ψιθύρισα ενώ η μάνα μου έβγαινε από την κουζίνα ρωτώντας,ταυτόχρονα,πώς περάσαμε.

"Τι?" τσίριξε απορημένα σα να μην είχε ακούσει κάτι που την αφορούσε.

"Τίποτα,μάνα.Τίποτα.Όλα καλά"

Αν κοιτούσε πιο βαθιά στα μάτια μου,εκείνη τη στιγμή,θα έβλεπε τον Batman έτοιμο.

Έτσι λοιπόν,το Σ/Κ που δεν πάω για μπάνιο,για πολλούς και διάφορους λόγους,έμεινα εδώ μαζί του ώρες πολλές,αγκαλιαστήκαμε,ερωτευτήκαμε,τα'παμε,τα 'πιαμε (εκείνος άχρωμο βερνίκι για deck κι εγώ μπύρες) και καταλήξαμε πως αγαπάμε κι οι δυο τα καλοκαίρια,

 

το χρώμα,



τη φθορά

 



 κι υποσχεθήκαμε να κρατήσει χρόνια αυτή η σχέση.

Θα ζήσουμε πολλά μαζί,ίσως να τροποποιήσουμε ξανά το αρχικό όραμα για να μη βαρεθούμε,ίσως πάλι δεν αλλάξουμε τίποτα στο φόβο μη χαθούμε,ίσως... ίσως...Ας αποφασίσει εκείνος "τι".

Την καλημέρα μου με κατάμουτρα κεραμιδομπορντώ φιλιά,πασαλειμένα χείλη από το δικό του χρώμα... κι αύρα της θάλασσας που πάω να συναντήσω.