Εδώ,στη ρωγμή του χρόνου

Τελικά,ο Θεός πρέπει να γελάει πολύ μαζί μου!
Δε λένε πως όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει?Εμένα λοιπόν με έχει καταχωρήσει ως το "Μέγα Ανέκδοτο"!
Μια ρωγμή ήταν μόνο.



Έτσι δε μοιάζει πάντα?
Σε όλα?
"Μια αθώα μικρή ρωγμή".

Νομίζεις πως με λίγη προσπάθεια και θα χαθεί η ρωγμή...Και τολμάς να κοιτάξεις κάτω από αυτή και τελικά αγγίζεις "κόκκαλο".

 Όταν όμως έχεις να τα κάνεις όλα μόνος σου υπάρχει το εξής καλό : θα τα καταφέρεις γιατί έχεις κότσια και διάθεση.Αν μη τι άλλο,σε αυτό διαθέτω master!
Κι ενώ είχες πει πως τα πολύτιμα χρηματικά διαθέσιμα θα γίνουν μια κάμερα αξιώσεων(υπάρχει και το μικρόβιο της φωτογραφίας που επωάζεται στις φλέβες μου ),μένεις από laptop οπότε αγοράζεις τη μπαταρία και κάνουν φτερά 100 euros και σου κάθεται κι η επισκευή και χαλάς τα διπλάσια σε υλικά!!!Όπως καταλάβατε θα συνεχίσουν οι μέτριες φωτογραφήσεις επ'αόριστον...

 Το στοκάρισμα έγινε με οικοδομικό στόκο,τουτέστιν σκόνη που αναμιγνύεις με νερό με τη "μπιπ" συνταγή "όσο πάρει"... έγινα και οικοδόμος (!)...

...και γύφτος επίσης,καθώς τα υπάρχοντα βγήκαν βεράντα για επτά συναπτές ημερολογιακές ημέρες!

 Τη τεχνική μου την ονόμασα "σπαθιές".Έπαιρνα αρκετό στόκο με τη σπάτουλα και τον πίεζα σαν να έκανα ξιφομαχία : ακανόνιστα,με σκέψεις το ίδιο συγχισμένες και μπόλικο φόβο για το αποτέλεσμα

 Και εγένετο φως!!!!

 Το χρώμα προέκυψε διότι προνόησα πως εάν στη μεριά,
που δεν έφτασα σοβά,αποφασίσει να "σκάσει",έχω έτοιμο καμβά να σχεδιάσω ρωγμές,πέτρες και τούβλα!

Οικοδομικό crafting λοιπόν μέχρι τελικής πτώσης...Διότι που θα πάει,θα πέσω χάμω από την εξάντληση.Τι step,βάρη και τρίχες κατσαρές !Κάνε 12,5 κιλά στόκο οικοδομικό χωρίς μασχάλη σε εκείνο το χέρι (αφαίρεση όλων των λεμφαδένων,γαρ) ,ανεβοκατέβαινε τη σκάλα γύρω γύρω σε 5,5 Χ 3 να ξύσεις,να στοκάρεις,να τρίψεις,να ξεσκονίσεις,να κόψεις γωνίες,να βάψεις,σκύψε να καθαρίσεις με τη σπάτουλα,βάλε και βγάλε τα έπιπλα μόνος να δεις το Χριστό φαντάρο κι έπειτα τριγύρνα με το τουτουδάκι σου στη διαπασών για το πόσο "γενναίο παιδί" είσαι!(Αμάν αυτό το τραγούδι!Τα έντερα μου γύρισαν να το ακούω από όλους τους γενναίους...Προσοχή το καλσόν στις γωνίες,παλικάρια!)

Σας αφιερώνω αυτή τη μικρή γωνιά που προέκυψε μετά την μεταμόρφωση του χώρου και θα επανέλθω εν καιρώ με νεώτερα και πιο ολοκληρωμένα.Πάω όμως διότι η χρυσαλίς θα ανοίξει το κουκούλι και όλα πρέπει να'ναι έτοιμα για να πετάξει ολούθε!!!

Φιλιά κατάμουτρα και καληνύχτες όπου κι αν σας βρίσκουν!
Και μην ξεχνάτε πως όποιος δεν πάει θάλασσα τη μέρα,μπορεί να πάει τη νύχτα!
Ίσως κάπου με ανταμώσετε!
ΧΧΧ