Πήρα την κουλούρα από το σύρμα μπροστά μου και τη χαζεύω.
Παράξενο υλικό.
Σκέφτομαι : σαν να πέρασε ένα μολύβι από δω και φεύγοντας άφησε τις σπείρες του επάνω στο τραπέζι...
Και τώρα,πώς να συνεχίσω που το μολύβι έφυγε...?
Το να δουλεύω με άμορφα εντελώς υλικά έχει να κάνει με δύο τινά :
από τη μια δεν ξέρω τι γεννιέται,κι από την άλλη καλούμε συχνά να διορθώσω κάποιο ατύχημα της πορείας σε αυτό που "δεν ξέρω τι είναι"!!!
Στη δεύτερη εκδοχή συναντώ το φαινόμενο της πεταλούδας : "μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο αρκετού χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας του συστήματος δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή"
Δεν θυμάμαι πια πότε χτύπησαν τα φτερά.
Απολαμβάνω τις ψιχάλες απ' τη βροχή στην Κίνα!
Κάθαρση...