Βρε,τι κάνει ο χρόνος!Κι άραγε πόσος να ήταν?
Μου το εμπιστεύτηκε η Ευτυχία,φίλη εδώ και 20+ χρόνια, με την προτροπή να το κάνω όπως εγώ θα ήθελα.Το βρήκε σε μια εκκαθάριση του σπιτιού της γιαγιάς της...αυτό και μόνο σημαίνει πολλάάάάά χρόνια!
Νομίζω πως οι πρώτες του φωτογραφίες αφήνουν τον παρατηρητή να καταλάβει.Έλειπαν μικρά κομμάτια από τη βάση και τα πλαϊνά ,κι ο πάτος είχε πετσικάρει, καθώς έλειπαν αρκετά καρφάκια.Το έβρεξα ,να γίνει πιο δεκτικό, και κάρφωσα προσεκτικά.Μετά από δύο μέρες ,σφράγισα με στόκο τις χαραμάδες.Προσπάθησα να τρίψω την επιφάνεια με γυαλόχαρτο αλλά και το πιο κάτω στρώμα ήταν επίσης "επηρεασμένο".
Δεν είχα άλλη επιλογή από το να καταφύγω στην επικάλυψη της επιφάνειας με decoupage. Πήρα το αγαπημένο μου μοτίφ και ξεκίνησα.Στο εσωτερικό ,χρησιμοποίησα τσόχα ,για τον αποθηκετευτικό χώρο και ένα πιο ρομαντικό χαρτί για το καπάκι.Ολοκλήρωσα ζωγραφίζοντας ένα σχέδιο από στένσιλ.
Τι θησαυρούς φύλαγε ποτέ δε θα μάθω ,μα εύχομαι ,η φιλενάδα μου να το γεμίσει ευτυχία!