Για όσο κράτησαν τα φεγγάρια τριών χρόνων ,εργάστηκα σε εταιρεία εισαγωγής και διάθεσης χρωμάτων και συντηρητικών ξύλου.Δεκάδες οι παλέτες που έφταναν από τη Δανία μεταφέροντας συντηρητικά,βερνίκια και χρώματα.Θυμάμαι τον καημένο τον Tajoydin να στοιβάζει τον πολύτιμο θησαυρό στην γωνία της αυλής-γκαράζ και όταν ο όγκος γιγαντωνόταν,καλούσαμε την εταιρεία που τις μάζευε και άδειαζε πάλι ο τόπος.Εκείνες γλίστρησαν από τα χέρια μου (ανίδεη και απαίδευτη γαρ) και τώρα βασανίζω την Ματίνα μου,φίλη καλή και γραμματέα στο Σύλλογο Φίλων Περιθαλπομένων του νοσοκομείου "Η Σωτηρία",να βρούμε τούτες τις κούκλες πριν μας τις πάρουν για κάποιο σκουπιδότοπο.
