Πώς αλλάζει η ματιά του ανθρώπου!Αν μου έλεγες πριν από τέσσερα χρόνια πως θα γλυκοκοιτούσα τους κάδους σκουπιδιών και ανακύκλωσης θα σε έστελνα στον παπά να σου διαβάσει ευχή.Δεν πήγαινε ο νους μου να μεταμορφώσω ότι πετούσα εγώ,πόσο μάλλον ότι πετούσαν οι άλλοι!!!Κάθε τρεις και λίγο έκανα εκκαθάριση πραγμάτων...και τώρα τα κλαίω με μαύρο δάκρυ...ένα ξύλινο κλουβί,ένα καλάθι από μπαμπού,κάποια κάδρα και πόσα μα πόσα ακόμα...Στα 43 μου χρόνια πρέπει να 'χω φορτώσει πολλά στις χωματερές η ανόητη κι ανίδεη, και μετανοημένη,πια,ψάχνω απεγνωσμένα μα όχι μάταια.Ας είναι καλά εκείνοι που μου άλλαξαν τη ματιά και επίσης όσοι φέρνουν στο δρόμο μου αντικείμενα με ιστορία και φθορά.
Ένα ποτιστήρι που δρόσισε λουλούδια στην κάψα του καλοκαιριού,τα σκαλιστήρια που έφεραν "τα απάνω-κάτω",τις κουτάλες που φρόντισαν την θρέψη μιας οικογένειας,κομμάτια από τον κορμό ενός ευλογημένου δέντρου...
Ευχαριστώ τη δύναμη που μου δίνει χαρά, μέσα από κάθε τι ,κι όλους όσους, με τη γνώση τους, μου ανοίγουν νου και δρόμους
