Με το τριβείο περάστηκε όλη η μελαμίνη να αγριέψει.Η "ποδιά" κόπηκε στα δύο, ώστε να έχουμε περισσότερη σταθερότητα εφόσον κόψαμε αρκετά από τα πλαϊνά.Επανασυναρμολογήθηκε ,όχι επειδή χρειαζόταν, αλλά για να μπορώ να έχω καλύτερη εικόνα για το decoupage.Ένα χέρι αστάρι και δύο χέρια ακρυλικό χρώμα νερού ώστε να δέσει με την ατλακόλ στην πορεία του decoupage.
Μπόλικα χαρτιά περιτυλίγματος από το βιβλιοπωλείο και η χαρά του παιδιού (παιδί νοιώθω κι ας ξέρω πως δεν είμαι,πια).
Στην τελική επιφάνεια περάστηκαν τέσσερα χέρια άχρωμο βερνίκι νερού.
Το κομοδίνο που το συνόδευε δεν είχε τόση δουλειά.Εδώ,μόνο τριβείο εξωτερικά δούλεψε.Η διαδικασία βαψίματος ίδια με του γραφείου.Έμεινε το εσωτερικό να θυμίζει το παρελθόν του και
αφού προστέθηκε το πόμολο,έφυγε για το μέλλον του.