Ε,λοιπόν,το πόσο ζηλεύω τους Ιταλούς δε λέγεται!Αιτία είναι ένας απίστευτος τιμοκατάλογος πιτσαρίας που συνάντησα.Ήταν το προστατευτικό περιτύλιγμα ενός γυάλινου βάζου κάποιου άγνωστου ταξιδευτή.Για να είμαι ειλικρινής το βάζο αυτό καθεαυτό ήταν "πατάτα" αλλά το περιτύλιγμα "μεζές"..!
Με μάγεψε ο άτιμος!
Ακόμα τότε,δεν είχα καμία ιδέα από decoupage αλλά αυτό δε με αποθάρρυνε στο να τον καταχωνιάσω και να τον αφήσω να περιμένει.Όταν είχα τελειώσει με τις δύο προηγούμενες καρέκλες ήρθε η ώρα της τρίτης και μοσχοαναθρεμένης.
Τούτη εδώ την είχε γλυτώσει φθηνά.Κανένα σπάσιμο.Η πλάτη στέρεα και αξιοπρεπής.
Η διαδικασία προετοιμασίας ήταν η ίδια με τις αδελφές της αλλά το ότι είχε σωστή πλάτη με απέτρεπε να την ζωγραφίσω.
Έφτασα στο στάδιο όπου την είχα μπροστά μου στεγνή,φρεσκοβαμμένη αλλά χλωμή,βρε παιδάκι μου.Ο Κύρος Γρανάζης αφυπνίστηκε μέσα μου.
Μα πού στην ευχή το είχα φυλάξει το ιταλικό χαρτί?Μήπως κάποιος ,ταπεινός ,μου το είχε πετάξει?Μην είχε ανοίξει η γη και το κατάπιε?Αμ δε!Τυλιγμένο ρολό ανάμεσα στα τόσα τυλιγμένα πανώ έκανε "μούγγα" ενώ εγώ ιδρωκοπούσα από το άγχος μου.Θα σήκωνα τον τόπο αλλά στο τέλος εγώ θα νικούσα,το ήξερα και το έκανα!
Τον πετρόκοψα κυριολεκτικά,όχι από λύσσα και μίσος αλλά από αγάπη και έρωτα.Λίγος εδώ στο μπράτσο,λίγος εκεί στο πόδι ,το κορμί του στο κάθισμα επάνω να αναπαύεται, κι ότι δεν χρησιμοποιήθηκε φυλάχθηκε ευλαβικά για άλλη φορά.
